Vraag en antwoord

Grenskrachten van ankerbouten moeten worden bepaald volgens NEN 6772, art. 11.7.2.3. Voor ankerbouten 4.6 met gesneden draad geldt voor de grensafschuifkracht een reductiefactor β_r = 0,375 ten opzichte van normale bouten (NEN 6770, art. 13.3.2). Daarnaast geldt voor ankerbouten nog een reductiefactor α_red;2 = 0,6 en voor gewone bouten α_red;2 = 0,85. Waarom geldt naast de reductie van β_r nog een extra reductie via α_red;2. Geldt deze extra reductie eveneens voor de grenstrekkracht F_t;u;d, zoals in het boek Staalprofielen (p. 123) is gebeurd?

De extra reductie voor ankerbouten met gesneden draad voor de bepaling van de grensafschuifkracht F_v;u;d (α_red;2 = 0,6 in plaats van 0,85) heeft te maken met de betrouwbaarheid van de uitvoering. Ankerbouten zijn over het algemeen kwetsbaarder dan gewone bouten, vandaar dat een extra veiligheid is ingebouwd. Voor het bepalen van de uiterste grenstrekkracht F_t;u;d verwijst NEN 6772, art. 11.7.2.3.3 naar tabel 30 van NEN 6770 met α_red;2 = 0,85. De samenstellers van het boek Staalprofielen hebben gemeend de extra veiligheid (α_red;2 = 0,6) ook voor F_t;u;d toe te passen: dat is een conservatieve aanname. Strikt genomen echter kan voor de uiterste grenstrekkracht worden gerekend met α_red;2 = 0,85.

• NEN 6770
• NEN 6772