Vraag en antwoord

In NEN-EN 1090-2 art. 5.2 wordt gesteld dat bij constructies in uitvoeringsklasse EXC3 en EXC4, de basisproducten in alle stadia naspeurbaar moeten zijn, van de ontvangst tot de oplevering na opneming in het werk. Verder wordt in art. 6.2 aangegeven dat voltooide onderdelen bij EXC3 en EXC4, naar keuringsdocumenten identificeerbaar moeten zijn. In een kantoorgebouw dat valt in EXC3 worden tien dezelfde stalen kolommen toegepast. De kolommen zijn geleverd uit twee charges met verschillende materiaalcertificaten (de materiaalcertificaten zijn in de administratie gekoppeld aan de bestelbon) van dezelfde fabrikant die werkt met één productieproces. Als staalconstructiebedrijf kunnen wij echter niet aantonen welke kolommen nu uit charge 1 komen en welke uit charge 2. Voldoe ik desondanks aan de norm? 

Er wordt aan NEN-EN 1090-2 voldaan. Er kan worden aangetoond uit welke materiaalcertificaten het onderdeel is gemaakt. Dat dit meer dan één materiaalcertificaat is, speelt geen rol. Dit moet gezien worden als ‘partijen van een product vervaardigd met een standaardproductieproces’. De Engelse tekst is ten aanzien van art 5.2 misschien wat duidelijker: ‘This traceability may be based on records for batches of product allocated to a common production process, unless traceability for each product is specified’. De bovengenoemde kolommen kunnen dus gezien worden als een ‘batch’. De interpretatie van dit artikel luidt: indien geen naspeurbaarheid voor elk product is gespecificeerd volstaat het om aan te kunnen tonen uit welke certificaten (eventueel meerdere) een bepaald product is gemaakt, mits dat vervaardigen met eenzelfde productieproces bij één fabrikant heeft plaatsgevonden. Indien wel naspeurbaarheid voor elk product is gespecificeerd dan zullen de kolommen per materiaalcertificaat moeten worden voorzien van een uniek merkteken. Dit laatste is dus een specifieke projectafhankelijke eis en niet standaard vereist in NEN-EN 1090-2 voor EXC3. 

• NEN-EN 1090-2